สุขภาพที่ดี กับชีวิตที่เหลืออยู่
เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?
สังคมที่สับสนวุ่นวาย, จิตใจคนที่ยากแท้หยั่งถึง, ความผูกพันที่ไม่อาจปล่อยวาง, สุขทุกข์ที่ไม่จบสิ้น, หนทางยากลำบากที่ไม่รู้จบ, ความเบื่อหน่ายที่ไม่จบสิ้น,
วันวานที่ไม่อาจลืม, วันนี้ที่แสนจะวุ่นวาย, วันพรุ่งนี้ที่ ไม่อาจคาดเดา, สุดท้ายไม่รู้ว่าจะจบสิ้นเมื่อใด, นี่คือชีวิตของคนเรา.
ดังนั้นไม่ว่าจะเหนื่อยจะยุ่งวุนวายเท่าไหร่ อย่าลืมที่จะรักตัวเอง, ทำเพื่อตัวเองบ้างบางครั้ง, ใช้เงินบ้างเมื่อมีโอกาส ไม่ลืมที่จะดูแลตัวเองให้ดี!
ชีวิตคนเราก็เหมือนสภาพอากาศ, พยากรณ์ได้, แต่มักมีสิ่งเหนือความคาดหมาย. ไม่ว่าจะ สุขสดใส หรือเศร้าหมอง, จิตใจที่เป็นสุข คือทรัพย์สมบัติที่ไม่อาจจะแย่งไปได้.
ทำทุกวันให้ดีที่สุด, ดูแลร่างกายหนึ่งเดียวของเรา, คือการดูแลรักษาที่ดีที่สุด. นิ่งเมื่อประสบความสำเร็จ, อดทนเมื่อล้มเหลว, ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ, มีความสุขอยู่กับปัจจุบัน, ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามวาสนา, คือการใช้ชีวิตอย่างฉลาดปราดเปรื่อง
เราทุกคนต่างมีข้อเสีย, ดังนั้นควรอภัยให้แก่กันและกัน, ทุกคนล้วนมีข้อดี, ดังนั้นควรชื่นชมซึ่งกันและกัน, ทุกคนล้วนมีนิสัยส่วนตัว, ดังนั้นควรอ่อนข้อให้กันและกัน, ทุกคนล้วนแตกต่าง,
ดังนั้นควรยอมรับซึ่งกันและกัน, ทุกคนล้วนมีเรื่องเศร้าโศกเสียใจ, ดังนั้นจึงควรปลอบโยนซึ่งกันและกัน, คนล้วนมีความสุข, จึงควรแบ่งปันซึ่งกันและกัน, เพราะเรามีบุญวาสนาจึงได้มาพบกัน,
ดังนั้นขอให้ทะนุถนอมทุกคนในครอบครัว เพื่อนฝูง ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆวัน!
10 ปีหลังจากนี้, หากเรายังรักษาสุขภาพร่างกายให้แข็งแรง, ยังสามารถไปท่องเที่ยวยังที่ต่างๆ ออกกำลังกายหรือเต้นรำ ลูกๆของพวกเรา ก็คงจะต้องพูดว่า พ่อและแม่นี้เป็นคนฉลาดมาก!
ของขวัญให้ลูกๆที่ดีที่สุดก็คือสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงของพ่อแม่
ตลอดชีวิตของคนเรามีสิ่งที่ ต้องทำให้ดีที่สุดสองเรื่อง:
ข้อหนึ่ง อบรมเลี้ยงดูบุตรหลาน ไม่ให้เป็นภาระสังคม,
ข้อสอง ดูแลตัวเองให้ดี อย่าเป็นภาระบุตรหลาน.
ผ่านไปอีกไม่กี่ปี พวกเราล้วนต้องจากไป
หากจะพูดถึงโลกนี้ พวกเราล้วนไม่มีความหมาย.
เราต่อสู้ดิ้นรนมาทั้งชีวิต เอาอะไรไปไม่ได้ เรายึดมั่นมาทั้งชีวิต ล้วนไม่อาจนำติดตัวไป.
เกิดมาชาตินี้ ไม่ว่ายากดีมีจน ล้วนต้องเดินมาจนถึง สุดท้าย เมื่อตายจากไป หันกลับมามอง ตลอดชีวิตของเราล้วนเป็นความว่างเปล่า
ดังนั้น นับแต่บัดนี้ เราต้องตั้งใจใช้ชีวิต มีความสุขกายสบายใจในทุกวัน เจริญรุ่งเรืองเท่าไหร่ ชั่วพริบตาเดียว ต่างล้วนจากไป หาประโยชน์ไม่ได้ ,
จงทำดีต่อทุกๆคนเพราะไม่มีชาติหน้า.
ชิวิตหนึ่งสั้นนัก คนเคยสัญญากันไว้ว่าจะอยู่ร่วมกันตลอดไป แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปเหลือเป็นเพียงอดีต
สัญญากันไว้ว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป เดี๋ยวเดียวกลับกลายเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคย
บางคนนัดกันไว้ว่าพรุ่งนี้พบกัน แต่พอตื่นขึ้นมาพบว่าอยู่กันคนละโลก
ดังนั้นเมื่อเรายังมีชีวิตอยู่ อย่าพลาดโอกาสในการที่จะได้พบปะกับคนรัก
เพื่อนที่ร่วมสู้กันมา เพื่อนนักเรียน หรือเพื่อนร่วมงาน รักกันเมื่อยังมีโอกาส โอบกอดกันเมื่อยังทำได้
อย่าปล่อยมือที่จูงกันมา ไปเที่ยวเล่นเมื่อยังสามารถอยากกินอะไรกิน ดูแลเอาใจใส่คนรอบกายอย่าโกรธกันอย่างง่ายๆโดยไม่มีเหตุผล
ความเข้าใจกันคือความสัมพันธ์ที่ดีที่สุด อย่าปล่อยให้ชีวิตเต็มไปด้วยข้อสงสัย อย่าละเลยกับคนที่คุณรัก
ไม่มีคนที่โง่ที่สุด มีแต่คนที่แกล้งโง่เพื่อคุณ ให้อภัยคุณ เพราะไม่ต้องการเสียคุณไป
ความซื่อสัตย์จึงอยู่ด้วยกันยาวนาน รู้จักทะนุถนอมจึงสมควรที่จะได้รับ
เมื่อได้ประโยชน์จงอย่าลืมที่จะเปิดโอกาสให้ผู้อื่น, เมื่อมีเหตุผล อย่าลืมที่จะให้อภัยคนอื่น
เมื่อเก่งกว่าอย่าหัวเราะเยาะคนอื่น เก่งเกินไปมีแต่คนรังเกียจ จู้จี้จุกจิกเกินไปมีแต่คนรำคาญ เย่อหยิ่งเกินไปมีแต่คนหลีกหนี
เราเกิดมาในโลกนี้ล้วนแต่ว่างเปล่า ทำไมจึงต้องหมกมุ่นกับทุกสิ่งทุกเรื่อง ไม่อาจปล่อยวาง พูดมากไปทำร้ายคนอื่น เคียดแค้นเกินไปทำร้ายจิตใจ ไม่ทำร้ายผู้อื่นไม่ทำร้ายจิตใจ นั่นคือการปล่อยวาง
ชั่วชีวิตนี้ ขอเพียงรู้จักปล่อยวาง เป็นตัวของตัวเอง ไม่ทำเรื่องละอายใจ
โลกนี้ล้วนมีเหตุขัดแย้งมากมาย เอาชนะแล้ว สูญเสียศรัทธาผู้คน
ผลประโยชน์บนโลกนี้มากมาย พอเพียงก็พอ อย่าเห็นผลประโยชน์มีค่ามากกว่าความสัมพันธ์
ใจเป็นสุข วันเวลาก็ผ่อนคลาย เป็นตัวของตัวเอง ชีวิตนี้จึงมีค่า!
คิดมากไปทำให้กังวล ใส่ใจมากไป ความคิดก็จะถูกครอบงำ มุ่งหวังมากไป ก็จะเป็นทุกข์
ดูแลทะนุถนอมคนที่อยู่ข้างกาย เพราะเราไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกหรือไม่ในชาติหน้า
รู้จักหาความสุขกับปัจจุบัน เพราะเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะตาย
เรียนรู้ที่จะมีความสุขในทุกๆวัน เพราะมีเพียงแต่วันนี้ไม่มีชาติหน้า
ขอมอบแด่คนในครอบครัว นักเรียน เพื่อนร่วมงาน สหายผู้ร่วมรบ พวกพ้องน้องพี่ทั้งหญิงชาย คนที่รักผมและคนที่ผมรัก.
เพื่อสุขภาพที่ดี P80
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น